نام هنرپیشه ای که در فیلم دیروز بازی میکرد، چه بود؟ نوک زبانم است … !

چطور ممکن است مسیری را که صبح آمده ام، الآن نمی توانم پیدا کنم ؟

برای برداشتن چه چیزی به اتاق آمده ام ؟

این شخص را قبلاً دیده ام، اما کجا … !

گفتن چنین جملاتی برای بسیاری از ما عادی شده است؛ به طوری که وقتی با این سوالات مواجه می شویم، دیگر تعجب نمی کنیم و بی تفاوت از این اتفاقات عبور می کنیم. علامت زدن روی دست، نوشتن تمام مطالب و کارهای روزمره در دفترچه یادداشت و استفاده از زنگ یادآوری تلفن همراه، ساده ترین راهکارهایی است که برای این مشکلات انتخاب می کنیم. بدون توجه به اینکه با این کارها حافظه مان را تنبل می کنیم، همچنان به استفاده از این راه حل ها ادامه می دهیم.

حافظه، کتابخانه ذهن ماست که هویت ما در آن نوشته و ذخیره می شود. مسئول و مشتری این کتابخانه ما هستیم. باید از این کتاب ها به خوبی مراقبت کنیم و آنها را با نظم و ترتیبی خاص کنار هم قرار دهیم تا بتوانیم به آسانی از کتاب ها استفاده کنیم. این کتابخانه برای ما اهمیت فوق العاده ای دارد زیرا در طول روز، بارها به این کتابخانه رفت و آمد می کنیم و باید بتوانیم اطلاعاتی را که نیاز داریم، به سرعت در میان کتابهای چیده شده در قفسه ها پیدا کنیم.

آشفتگی در چیدمان این کتابها و گم شدن حتی یک برگه از کتابهای این کتابخانه باعث می شود در پاسخ به سوالات لحظه ای سکوت کنیم و با خجالت بگوییم:

 « چیزی به خاطر نمی آورم، حافظه ام به خوبی کار نمی کند »